سجاد اسدی تهیهکننده سریال «مشاور ۲» در گفتوگو با خبرگزاری حوزه اظهار کرد: رمان طرح اولیه ساخت فصل دوم، شرایط کاری به گونهای بود که همزمانی آن با پستپروداکشن یک سریال دیگر چالشهایی جدی ایجاد کرده بود. همکاری با مؤسسه فرهنگی–هنری امام روحالله و سابقه همکاری با تیم تولید سبب شد پیشنهاد جدید با دقت بررسی شود. در حالیکه تمایل اولیه بر استراحت پس از پروژه قبلی بود، ضرورت همراهی با تیم مسیر تصمیمگیری را تغییر داد. انتخاب اولیه نقش اصلی بر مبنای حضور فرهاد قائمیان طرح شده بود اما رویکرد روایی جدید بازنگری را ضروری کرد. این بازنگری زمینهای برای خلق تجربهای تازه و متفاوت از فصل نخست ایجاد کرد. مجموعه این عوامل، مقدمات شکلگیری فصل دوم را فراهم ساخت.
وی ادامه داد: مهمترین تصمیم پس از تثبیت کلیات، انتخاب کارگردان بود که تعیینکننده مسیر اجرایی پروژه محسوب میشد. بررسی گزینههای متعدد و مشورتهای تخصصی ضرورت داشت تا فصل جدید از ظرفیتهای حرفهای بهرهمند شود. پس از تحلیل ویژگیهای هنری و تجربه عملی افراد مختلف، امین امانی بهدلیل شناخت دقیق از فضای فصل نخست انتخاب شد. انسجام فکری میان گروه تولید و کارگردان، مسیر طراحی صحنه و روایت را شفافتر کرد. این تصمیم، پایهای محکم برای ورود به مرحله شخصیتپردازی شد. در ادامه نیز هماهنگی تیمها سرعت بیشتری یافت.
این تهیهکننده توضیح داد: با تثبیت کارگردان، طراحی خانواده اصلی قصه و شخصیت محوری سریال بهعنوان مهمترین بخش آغاز شد. جلسات مشترک با بازیگران، بهویژه با توجه به حضور برخی از آنان در فصل قبل، نقش مهمی در ارائه تغییرات داشت. برخی تعارضهای زمانی میان پروژهها روند تصمیمگیری را دشوار میکرد اما تلاش مستمر برای ایجاد انسجام نتیجهبخش بود. در انتخاب نقش اصلی، گزینههای متعددی بررسی شد تا شخصیت روحانی از زوایای مختلف ارزیابی شود. در نهایت با جمعبندی تخصصی، امیرحسین صدیق انتخاب شد. توانایی او در روایتگری و انعطاف در اجرای نقشهای اجتماعی در این انتخاب مؤثر بود.
اسدی با بیان اینکه در طراحی شخصیت روحانی، تلاش اصلی بر حفظ تعادل میان واقعگرایی و حرمت جایگاه روحانیت قرار گرفت، گفت: نگاه مجموعه این بود که شخصیت اصلی نه کلیشهای باشد و نه از مردم فاصله بگیرد. نویسندگان با حساسیت بسیار، ویژگیهای فرهنگی و اجتماعی مورد انتظار جامعه را در روند توسعه شخصیت لحاظ کردند. هدف ایجاد تصویری انسانی، نزدیک به مردم و همزمان برخوردار از شأن معنوی بود. این نگاه سبب شد شخصیت اصلی در عین انتقال معنویت، واقعی و ملموس بماند. ترکیب این مؤلفهها، روحانی سریال را به الگویی قابل باور تبدیل کرد.
وی بیان کرد: تجربههای زیسته بسیاری از مردم در مواجهه با روحانیون دلسوز و همراه، در روند طراحی شخصیت نقش مستقیم داشت. این تصویر آشنا، پایهای شد برای خلق شخصیتی قابل اعتماد، مهربان و نزدیک به مردم. توجه به چالشهای روزمره، مشارکت در تصمیمهای خانوادگی و توانایی شنیدن مشکلات، بخش مهمی از شخصیتپردازی را تشکیل داد. تلاش شد مخاطب احساس کند روحانی سریال عضوی از جامعه است نه فردی دور از واقعیت. این نگاه به شخصیتپردازی، او را از قالب نمادین خارج کرد. نتیجه این توجه، شخصیتی بود که بهطور طبیعی با مخاطب ارتباط میگیرد.
اسدی ادامه داد: طراحی این شخصیت (روحانی) نیازمند ایجاد قهرمانپردازی واقعگرایانه بود. اگر شخصیت بدون چالش و تضاد نمایش داده میشد، ارتباط عاطفی با مخاطب شکل نمیگرفت. بنابراین دشواریها، تردیدها و تضادهای انسانی در طراحی شخصیت لحاظ شد. نمایش لحظاتی از زندگی روزمره، مشکلات و تصمیمهای سخت، شخصیت اصلی را باورپذیرتر کرد. همزمان با حفظ شأن معنوی، مرز میان انسان بودن و الگو بودن رعایت شد. این ترکیب متوازن باعث شد شخصیت اصلی دارای عمق، جاذبه و کارکرد اخلاقی باشد. چنین توازنی موجب تقویت تاثیرگذاری روایت شد.
این تهیهکننده اعلام کرد: در نهایت حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد اهداف در بازنمایی تصویر مطلوب از روحانیت محقق شد. هدفگذاری اولیه چندلایه بود و حساسیت اجتماعی موضوع، محدودیتهایی طبیعی ایجاد میکرد. شناخت اولیه از خطوط قرمز و ساختار رسانه کمک کرد بسیاری از چالشها قبل از وقوع شناسایی شود. همین شناخت مانع از ایجاد بحرانهای ناگهانی در روند تولید شد. مدیریت آگاهانه و برنامهریزی دقیق، مسیر اجرای اهداف را هموار کرد. مجموعه این عوامل باعث شد تصویر ارائهشده از روحانیت منطقی، محترمانه و واقعگرایانه باشد.
وی افزود: انعطافپذیری در روند تولید در کنار ارتباط حرفهای با نهادهای مرتبط نقش مؤثری در پیشبرد پروژه داشت. تلاش شد هیچ فشاری خارج از معیارهای حرفهای بر پروژه تحمیل نشود. گفتوگو و تعامل، روش اصلی برای حل اختلاف نظرها بود. این نگاه موجب شد کیفیت کار فدای سرعت یا فشار بیرونی نشود. حفظ تمرکز بر روایت و شخصیتپردازی از اولویتها بود. نتیجه این تعامل، قرار گرفتن خلاقیت در چارچوبی درست و قابل اجرا بود.
اسدی توضیح داد: همکاری نزدیک با نویسندگان و کارگردان مهمترین عامل شکلگیری روایت نهایی بود. جلسات تخصصی، اصلاحات متعدد فیلمنامه و بررسی جزئیات باعث انسجام داستان شد. دیدگاه مشترک میان تیم نویسندگی و کارگردانی سبب شد شخصیتها عمق بیشتری پیدا کنند. هر مرحله تولید با توجه به کیفیت روایت و هویت اثر بازنگری میشد. این هماهنگی، مانع از ایجاد گسست میان اجزای مختلف سریال شد. انسجام بهوجودآمده در نهایت به تقویت درام کمک کرد.
تهیهکننده «مشاور ۲»با اشاره به اینکه طراحی شخصیتهای مکمل نیز نیازمند توجه ویژه بود، اظهار کرد: نقش مادر، همسر و فرزندان باید بهگونهای پرداخت میشد که زندگی یک خانواده ایرانی معاصر را بازتاب دهد. نقش مادر با توجه به جایگاه سنتی و فرهنگی این شخصیت در جامعه ایرانی شکل گرفت. نقش همسر بر اصول مشارکت و همراهی طراحی شد تا تصویری واقعی ارائه شود. تلاش شد هیچیک از شخصیتها در دام اغراق یا سطحیپردازی نیفتد. نتیجه این نگاه، خلق خانوادهای باورپذیر و نزدیک به مخاطب بود.
وی تشریح کرد : معماری روایت نیز نیازمند بازبینی اساسی بود تا فصل دوم تنها تکراری از فصل پیش نباشد. تغییرات سبک زندگی و مسائل اجتماعی جدید در قصه لحاظ شد. روایتهایی انتخاب شد که پیام اخلاقی دارند اما مستقیم و شعاری نیستند. این انتخاب موجب شد مخاطب بدون احساس فشار، با قصه همراه شود. بازنگری ساختار روایی، فصل دوم را قویتر و کاربردیتر ساخت. همین انتخابهای دقیق، ستونهای اصلی روایت را شکل داد.
اسدی یادآور شد: از نظر اجرایی نیز پروژه با چالشهای طبیعی یک تولید تلویزیونی روبهرو بود. انتخاب لوکیشنها، مدیریت زمان، کنترل منابع مالی و هماهنگی میان عوامل به برنامهریزی دقیق نیاز داشت. تأکید بر استفاده از مسجد محلی بهدلیل همخوانی با پیام سریال اهمیت بسیاری داشت. طراحی دکورها بر پایه صمیمیت، سادگی و هویت بومی انجام شد. تلاش برای کنترل هزینهها مانع از اتلاف منابع شد. مجموع این اقدامات، کیفیت بصری فصل دوم را تقویت کرد.
وی ادامه داد: انسجام میان گروههای مختلف تولید با برگزاری جلسات مشترک تقویت شد. هدف این بود که هیچ بخشی از روند تولید از روایت جدا نشود. هماهنگی میان تصویربرداری، صدا، طراحی صحنه و بازیگری باعث کاهش خطاها شد. توجه ویژه به صحنههای حساس که بار معنایی داشتند اهمیت زیادی پیدا کرد. تلاش شد همه اجزا در خدمت شخصیتپردازی و روایت قرار گیرند. این انسجام نتیجه تجربه، صبر و مدیریت دقیق بود.
این تهیهکننده در پایان ضمن جمعبندی نکات مطرحشده تأکید کرد: فصل دوم «مشاور ۲» تلاشی برای نمایش تصویری انسانی، اخلاقی و معاصر از روحانیت و خانواده ایرانی بود. هدف اصلی ایجاد ارتباطی صمیمانه میان مخاطب و شخصیتها بود. انتخاب قصههای کاربردی و نمایش زندگی واقعی بدون اغراق، ستون اصلی روایت بود. نگاه مجموعه بر این بود که محدودیتها میتوانند زمینهساز خلاقیت شوند. نتیجه این تلاش، فصلی پختهتر و عمیقتر نسبت به گذشته شد. این محصول حاصل همدلی، تخصص و پشتکار تمام عوامل پروژه بود.
انتهای پیام
نظر شما